Barefootschoenen & autisme; leer en ga weer voelen via je voeten!

Wat hebben barefootschoenen en autisme met elkaar vandoen? Barefoot & More gaat op onderzoek uit. Esther gaat in gesprek met Myrna en Merijntje.

Myrna begon haar carrière als sport- en kinderfysiotherapeut gericht op de motorische ontwikkeling van het kind en werkte jarenlang voor speciaal onderwijs, waar veel kinderen problemen in de prikkelverwerking lieten zien. Ze ontdekte al vroeg in haar opleiding dat er veel te leren was over de werking van het hele lichaam, de mind en nog veel meer … behalve over de voeten. Heel bijzonder was dit een ondergeschoven kindje, terwijl we ons de hele dag door onze voeten laten dragen. Myrna loopt al sinds 2010 op minimalistische schoenen en weet alles van gezonde oefeningen voor de voeten die ze ook meegeeft in haar praktijk, zowel aan volwassenen als aan kinderen. In haar huidige praktijk richt ze zich op kinderen, volwassenen en ouders van nu. Ze zet daarvoor verschillende tools in die verder gaan dan fysiotherapie.

Myrna: “We zitten in een tijd vol veranderingen. We worden uitgenodigd om dieper in onszelf te kijken zodat we tot volledige bloei kunnen komen. In deze snelle wereld raakt ons brein snel overprikkeld. We schieten in een overleef modus. We doen wat er van ons verwacht wordt in het leven, passen ons aan. Maar besef je je dan dat je hierdoor het echte leven, waar we plezier en vrijheid willen ervaren, mist? Uiteindelijk gaat het allemaal om verbinding, met jezelf en jouw omgeving. De belangrijkste is wel de verbinding die je kunt maken tussen hemel en aarde, van hoofd naar hart naar voeten, om uiteindelijk goed te kunnen gronden. Dit is de basis van alles!”

Vanuit haar werk als kinderfysiotherapeut heeft Myrna een specialisatie Sensorische Informatieverwerking gevolgd en daar inmiddels veel ervaringen mee opgedaan. Ook heeft Myrna veel ervaring met kinderen met autisme. Ze kan ons veel vertellen over de informatie die vanuit alle zintuigen essentieel is voor de ontwikkeling van het kind, bij kinderen en mensen met autisme een sterk ontwikkelt onderdeel, maar nog belangrijker is de beleving van deze kinderen. Ook de rol van het brein is bij de prikkelverwerking essentieel, omdat we veel doen vanuit voorspellingen en ervaringen. En zo is zij gekomen op het belang van blootsvoets lopen en ook waarom het zo belangrijk is om kinderen zoveel mogelijk op blote voeten of desnoods op sokken door het leven te laten gaan. En als er dan toch schoenen aan moeten: dan liefst soepele, brede barefootschoenen die veel ruimte en bewegingsvrijheid geven aan de voeten van je kind.

Merijntje begon haar carrière als grafisch ontwerper. Volgde een opleiding tot imago-adviseur. Startte een ontwerpbureau en kreeg een diagnose autisme op latere leeftijd, pas op haar 38^e. Daarover schreef ze een boek: Zee van ruimte, leven met autisme. Vanaf jonge leeftijd moest ze van de podotherapeut steunzolen dragen vanwege ondraaglijke pijnen in haar voeten en rug. Maar van de pijnen kwam ze nooit af. Enkele jaren naar haar diagnose autisme ontdekte ze via een vriendin Barefoot & More en zo begon haar pad op barefootschoenen.

Merijntje: “Als ervaringsdeskundige op het gebied van autisme, veel pijn in mijn voeten en lijf maar ook vanuit de ervaring op barefootschoenen kan ik zeggen dat de keuze voor deze schoenen mijn leven heeft veranderd. De kern: ik kan mijn lichaam beter verstaan, ik heb echt beter leren luisteren naar de signalen omdat die duidelijker te horen zijn. Waar schoenen die dempen, steun geven en alles op straat of jouw manier van lopen camoufleren doen barefootschoenen dat niet. Alles voelt natuurlijker én vrijer. En bovenal: bijna pijnvrij.”

We vragen Merijntje: “Wat zou jij van Myrna willen weten?”

Merijntje: “Myrna, je vertelt net dat we in een tijd van verandering leven. Ik ervaar dat zelf ook zo. Pasgeleden zei iemand me dat we in een overgang zitten van een meer mannelijke periode naar een meer vrouwelijke periode. En die overgang is ontzettend moeilijk! Hoe zie jij dit? Kun je ons daar wat over vertellen?”

Myrna: “De huidige maatschappij staat nu voor grote uitdagingen, er zijn veel systemen die eigenlijk niet meer dienend of passend zijn. De wereld is toe aan vernieuwing, waar steeds meer mensen meer met elkaar gaan verbinden, samenwerken en hier leiderschap in nemen in plaats van slachtoffer te willen zijn van systemen waar ze in vastlopen. Wat steeds duidelijker wordt is dat wij zelf elke dag een keuze hebben om te stappen uit het lijden en hier leiderschap in gaan nemen. En hier is niks zweverigs aan de gang. Voor sommigen nog erg lastig om uit de verwachtingen van hun omgeving te stappen en niet meer voldoen aan een plaatje wat ons is opgelegd. Leiderschap is contact maken met jezelf, de aarde en je omgeving, waar het steeds duidelijker is geworden, hoe meer je gegrond bent des te meer je aankunt. Om onze knellende schoenen uit te trekken en de hakjes in de kast te laten, stappen we meer in het NU, immers we zijn ook op blote voeten geboren. Als Myrna uitleg waarom er nu geen strakke korsetten worden aangemeten bij rugklachten snapt iedereen dat, maar bij de voeten……? Heel interessant om bij jezelf na te denken waarom je dan toch je voeten zo hebt opgesloten (misschien toch willen voldoen aan een bepaalde verwachting, gezien worden?) Dus het is nu de tijd om met de voeten de natuur in te gaan en eens lekker door de drek te gaan. Ik raad het iedereen aan om dit te ervaren.”

We vragen Myrna: “Wat zou jij Merijntje willen vragen over de combinatie tussen barefootschoenen en autisme?”

Myrna: “Merijntje: wat was voor jou het moment dat je voor het eerst met barefootschoenen in aanraking kwam, waarom deed je dat en wat heeft het jou opgeleverd?”

Merijntje: “Het toeval wil dat het eigenlijk onze zoon was die me er als allereerste op wees: ‘kijk mamma, dit zijn gekke schoenen!’ riep hij toen we door de Weverstraat in Arnhem liepen. Het waren de FiveFingers van Vibram in de etalage van de eerste locatie van Barefoot & More. Hij zag ze daarna overal bij mensen aan hun voeten en raakte erdoor gefascineerd. Ik vergat ze weer. Maar tijdens een sessie imago-advies aan Renate Memelink, de huidfluisteraar, raakte ik in gesprek over mijn pijnlijke voeten. Als ik imago-advies geef, sta en loop ik de hele dag en het viel haar op dat ik pijn aan mijn voeten had. Ik liet haar de hallux-valgus zien en vertelde haar over de beknelling van mijn middenvoetsbeentjes aan de rechtervoet. Op dat moment kon ik eerlijk waar niet langer dan een kwartier lopen. Renate droeg schoenen die mij deden denken aan slofjes en ze legde uit wat het nut ervan was. Ze zei: ‘Is het niet wat voor jou? Je kunt zo naar de winkel voor barefootschoenen gaan en informatie vragen. Ze zitten in Arnhem.’ Ik bleef er een paar dagen over nadenken… En de dag na de verjaardag van onze zoon (waarop ik ook de hele dag had gelopen en gestaan) hield ik het niet meer uit van de pijn. Na een uitgebreide zoektocht naar info via google en de website van B&M ben ik die zondagmiddag nog naar Esther en Vincent gegaan die toen beide aan het werk waren en heb mijn eerste witte barefootschoenen gekocht. Dat is nu 4 jaar geleden. Ik schrijf erover in mijn boek want wat hebben ze veel voor me betekend. De schoenen en alles wat mijn voeten me daarna brachten. Pijnloos kunnen lopen, ik voelde het direct die eerste passessie dat het mogelijk was. Dat mijn keiharde zolen in de wilgen konden worden opgehangen en al mijn schoenen en te stevige sandalen op marktplaats.”

Esther: “Myrna en Merijntje, wat zouden jullie de lezer willen meegeven over autisme, opvoeding, opgroeien, volwassen zijn én barefootschoenen? Wat zouden ouders van nu kunnen doen voor hun kinderen, hoe kunnen ze van wezenlijke betekenis zijn? Of als je op latere leeftijd de diagnose autisme krijgt, wat zou je mensen dan willen meegeven?”

Myrna: “Mensen met autisme verwerken prikkels op een andere manier, er gebeurt heel veel in het hoofd en door de druk en snelheid van de maatschappij ontstaat er al snel stress. Dit resulteert al snel in een soort kortsluiting. Het gedrag wat hieruit voortkomt is het enige wat we zien. Zij kunnen dan boos reageren of juist helemaal naar binnen keren (freeze, bevriezen), waardoor zij uit verbinding gaan en zich niet begrepen voelen. Door juist de verbinding met je eigen lichaam en de ondergrond te maken komt er weer meer rust en ruimte van waaruit zij de connectie weer kunnen maken. Dit geldt ook voor volwassen en kinderen die niet de diagnose autisme hebben, maar aan veel verwachtingen moeten voldoen (zeker ook in het onderwijs, ook de leerkrachten!), waardoor ook zij vaker gedrag vertonen vanuit stress om zichzelf te beschermen en staande te houden in deze maatschappij. Dit gaat ten koste van de zuiverheid en creativiteit van onze kinderen en er wordt ze naar mijn mening veel plezier, groei en plezier ontnomen. En wij als ouders worden uitgenodigd om ook dit te gaan voorleven. Immers als wij onze rommel niet opruimen, dan blijven de kinderen erover struikelen! Hier ligt de uitnodiging.”

Merijntje: “Door de impact van autisme en omdat ik het leven nog steeds niet goed begreep ben ik enkele jaren na mijn diagnose ervaringen gaan opschrijven. Dat werden steeds meer hoofdstukken. Toen ik begon te denken aan een echt boek had ik geen idee wat er zou plaats gaan vinden als dit gedroomde boek eenmaal de wereld in zou gaan. Maar het doet zijn werk nu als vanzelf. Wat ik wil meegeven in dit interview maar ook met mijn boek is dat mijn diagnose voor mij als een zegening was. De diagnose vormde juist geen belemmering maar gaf en geeft handvatten en kansen. De gevolgen van autisme ervaar ik wel als belemmering maar ook als kans. Ik voel sindsdien de ruimte om mezelf te kunnen zijn. Dat gun ik anderen ook zo. Het heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf kon bevrijden uit de gevangenis waarin ik zat. Die aanpassingen aan wat de wereld van me verwacht, waar Myrna ook over spreekt, daar kon ik me van ontdoen, want die waren niet helend, die zijn dat voor niemand niet. Daarin wil ik een voorbeeld zijn en gelukkig krijg ik dit dankzij de lezers van mijn boek ook terug. Het lukt! Mijn boek draagt een beetje bij aan die bevrijding, en daarom niet alleen aan die van mijzelf.

Ik denk dat ik niet voor niks met autisme ben geboren en ook niet dat er steeds meer mensen met gevoeligheid voor al die overprikkelingen zijn. We hebben een wereld gebouwd die niet zo gezond is voor de mens laat staan voor de aarde zelf. Stel jezelf eens de vraag: hoe is dat voor mij? En kan ik daar wat van uitdelen aan anderen?

Als er iets is wat ik ouders van nu zou willen meegeven: sta open voor de gevoeligheid van je kinderen! Ze hebben je wat te vertellen! Veel meer dan jij als volwassene denkt. Je weet zoveel minder dan je denkt te weten. Hoe intelligent je ook bent. Dat is helemaal niet zo relevant. Kinderen zijn vaak nog puur en onbevangen, leer daarvan, probeer weer open te gaan staan, zoals zij.

Letterlijk: beknot je kinderen hun vrijheid niet met van die verschrikkelijke stevige schoenen (die ik als kind helaas wél moest dragen omdat we niet beter wisten). Of juist andersom met sportschoenen die elk steentje en hobbeltje op de weg weten te camoufleren zodat je niets hoeft te voelen. Daaruit kun je ook symbolisch nog heel wat leren. Dat het leven niet over rozen gaat, bijvoorbeeld. Dat we als we minder bang zouden zijn voor onze echte gevoelens, zowel de negatieve als de positieve, we waarschijnlijk een stuk blijer en vrijer in het leven zouden staan? Hoe is dat voor je kinderen? Is er ruimte voor verdriet, boosheid of juist pure zorgeloze blijheid? (Ik zeg dit net zo hard tegen mezelf, hoor)

In het algemeen zou ik willen zeggen: leer en ga weer voelen via je voeten. Als we dat weer kunnen, begrijpen we ook beter van elkaar wat we nodig hebben. Wat we zelf nodig hebben. Wat de wereld nodig heeft. Mooi is om dat pad te starten bij je voeten. Hoe meer vrijheid de voet heeft, hoe beter. Maak ze sterk, die voeten, vergeet ze niet en behandel ze liefdevol.”

Esther: 'We zien in de winkel allemaal unieke mensen, allemaal met een eigen beweegreden om barefootschoenen te willen. Ook zien we verschillende mensen met een vorm van autisme of HSP bijvoorbeeld. Een aantal vinden het lopen op blote voeten te prikkelend, maar reguliere schoenen te beknellend en pijnlijk. Ook dan zijn barefootschoenen een uitkomst, niet alleen bij voetklachten of omdat je achter de filosofie staat.
Onze 3-jarig loopt het liefste op blote voeten of op zijn barefootschoenen. Hij is natuurlijk ook niets anders gewend. Zo mooi om te zien hoe zijn voetjes ontwikkelen en hoe ze bewegen. Hoe hij over diverse ondergronden kan lopen'.

Wil je Zee van ruimte, leven met autisme nu ook zo graag lezen? Als trotse sponsor verkopen wij ook dit boek. Je vindt het boek hier.

Biografie;

Over Myrna: Myrna Kollau (1963), Werkt met kinderen, ouders en andere volwassenen voor meer rust en ruimte in lichaam en leven. Zij is therapeut, coach, begeleider en inspirator om meer grip te krijgen op prikkelverwerking. Zij leeft vanuit zuivere verbinding en ervaart het leven in vreugde en vrijheid. Op haar website https://myrnakollau.nl kun je meer lezen over haar visie.

Over Merijntje: Merijntje Betzema (1978), schrijvend ontwerper en imago-adviseur bij Merijntje aan de Rijn, woont en werkt in Arnhem, auteur van het autobiografische boek Zee van ruimte, leven met autisme. Merijntjes drijfveer is een wereld creëren waarin er ruimte is voor ieders kleur. Zie verder: www.merijntjeaanderijn.nl

Foto's; Chrissie Sewalt Photography, Yvonne Renckens, eigen foto's en Unsplash.